
Stadium rozwojowe spuszczela pospolitego, które jest odpowiedzialne za zniszczenia w drewnie, to jego larwa. Jest ona długowieczna, co oznacza, że może trwać w formie larwalnej nawet do siedmiu lat – długość tego okresu zależy od wartości odżywczych drewna, na którym żeruje. Jest to drewno najczęściej suche i martwe pochodzące z drzew iglastych, w szczególności sosny. Największe szkody obserwuje się w części bielastej drewna, rzadziej w jego twardzielu. Generalnie spotykane są w miejscach dobrze nasłonecznionych, co odróżnia je od larw kołatka domowego, które pojawiają się również w drewnie wilgotnym i zacienionych miejscach.
Spuszczel, a konkretnie jego samica składa średnio od 150 do 200 jaj, chociaż liczba ta w sprzyjających warunkach może osiągnąć aż 500. Głównym miesiącem rozmnażania są miesiące letnie, gdy utrzymuje się wysoka temperatura, a miejscem złożenie jaj są szczeliny, pęknięcia i zadry w drewnie. Po około 5 do 15 dniach larwy wylęgają się i wgryzają w otaczające je drewno. Tworzą kanały o średnicy niewiele mniejszej od centymetra, w którym zostawiają swoje odchody oraz mączkę drewną. Przed przepoczwarzeniem tworzą kolebkę poczwarkową, w której następuje ostatnia faza ich rozwoju. Po miesiącu od przeobrażenia w chrząszcza wylatują przez wygryzione w drewnie otwory wylotowe.
Larwy spuszczela pospolitego charakteryzują się białą barwą oraz walcowatym kształtem, podzielonym na pierścienie. Osiągają duże rozmiary – aż 3 centrymetry. Żerując wydaje dźwięki, które najłatwiej określić mianem skrobania lub chrobotania. Nie gryzą oraz nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla człowieka.